Kalrembukúltúr?

Merkilegt þetta val hjá íþróttafréttamönnum.

Þarna er gengið framhjá heimsmeistara í frjálsum sem og fyrirliða íslenska kvennalandsliðsins í fótbolta sem komst í lokakeppni EM á árinu (þangað hefur karlalandsliðið aldrei komist). Skyldi ástæðan vera sú að hér er um konur að ræða?

Þá er valið á landsliði ársins gagnrýnisvert á sömu forsendum.

Og ekki má gleyma valinu á þjálfara ársins. Þar fær þjálfari í útlöndum titilinn en annar þjálfari í sömu íþróttagrein og einnig í útlöndum, Selfyssingurinn Þórir Hergeirsson, er ekki einu sinni tilnefndur.  Þó hefur lið hans, norska kvennalandsliðið í handbolta unnið alla titla undir hans stjórn sem hægt er að vinna . Skyldi ástæðan vera sú að hann þjálfar ekki karlalið?

Þetta leiðir hugann að ummælum karlrembunnar Zlatan Ibrahimovic þegar hann tjáði sig um kvartanir sænsku landsliðskvennanna í fótbolta yfir því að karlkyns fótboltamaður fái bíl að gjöf frá sænska knattspyrnusambandinu fyrir að hafa sett landsleikjamet en kvenkyns landsliðsmaður sem einnig setti landsleikjamet fékk ekkert. Zlatan sagðist geta áritað reiðhjól fyrir hana....

Þetta finnst forráðamenn sænska fótboltans ekkert athugavert og ekki heldur að velja mann í landsliðið sem hefur verið dæmdur fyrir að hafa mök við 14 ára stúlku.

Eigum við hér heima við sama vandamál að stríða? 

Gylfi Þór Sigurðsson íþróttamaður ársins 2013