Helgi Hrafn og hægri vængurinn

Segja má að það sé svo sem afsakanlegt að almennur meðlimur í stjórnmálaflokki gagnrýni forystuna og sé svarað.

En verra er þegar annar úr forystunni blandar sér inn í þau deilumál og notar það tækifæri til að koma höggi á forystuna sem hann tilheyrir sjálfur. Það hefur hingað til verið kallað hnífsstunga í bakið - og breytist varla í þessu máli.

Þá verða afskipti Hrafns af þessu máli varla flokkaðar undir annað en dylgjur í garð Birgittu. Að tala um róg hennar í garð annarra án þess að nefna nokkur dæmi er ekki aðeins óskiljanlegt af hálfu samherja heldur og einnig mjög lítilmannlegt.
Fyrst Birgitta hafi "op­in­ber­lega rægt aðra, þónokkuð oft og mikið" ætti manninum ekki að verða skotaskuld úr því að nefna dæmin.

Og hver ætli biturðin sé hjá Hrafni og hvað má ætla að valdi henni? 
Gæti verið að ástæðan sé einmitt málefnalegur ágreiningur? Að Hrafn sé í raun frjálshyggjumaður og hafi því sárnað og tekið upp hanskann fyrir þann arm flokksins vegna gagnrýni Birgittu? Málflutningur hans á þingi og víðar bendir einmitt til þess.

Kannski er ástæðan einnig persónuleg og snýst um valdabaráttu um formannsstólinn - og þá væntanlega einnig um einhverja hæstu vegtylluna í pólitíkinni, sjálfan forsætisráðherrastólinn? Sama þótt Hrafn sverji það af sér núna!

Eitt er víst. Það verður forvitnilegt að fylgjast með þróun mála hjá Pírötum næstu misserin og valdabaráttunni þar. Verður flokkurinn áfram tilheyrandi vinstri vængnum eða fer hann yfir á þann hægri, á frjálshyggjuvagninn með alla þessa gömlu Heimdellinga og SUS-ara innanborðs?
Ef það síðarnefnda gerist er hætta á að flokkurinn klofni.
Birgitta hefur jú áður klofið flokk og komið út úr því sem sigurvegari. 

Samskiptin eins og í ofbeldissambandi