Ósannindi Steingríms

Fullyrðing Steingríms um að stjórnmálamenn megi ekki skipta sér af bönkunum er hrein ósannindi, enda stendur ekkert slíkt í lögunum um Bankasýslu ríkisins: Sjá
http://www.althingi.is/dba-bin/unds.pl?txti=/wwwtext/html/lagasofn/138b/2009088.html&leito=bankasýsla\0bankasýslan\0bankasýslna\0bankasýslnanna\0bankasýslu\0bankasýslum\0bankasýsluna\0bankasýslunnar\0bankasýslunni\0bankasýslunum\0bankasýslur\0bankasýslurnar\0ríki\0ríkin\0ríkinu\0ríkis\0ríkisins\0ríkið\0ríkja\0ríkjanna\0ríkjum\0ríkjunum#word1

Auk þess má benda á að Steingrímur (og fjármálaráðuneytið) samdi sjálfur lögin um Bankasýsluna og hefði verið í lófa lagið að skerpa á þeim þannig að eftirlitsskylda ráðuneytisins (og þingsins) með starfi stofnunarinnar, og með bönkunum í heild, hafi verið sett inn í lögin.
Reyndar hefur ráðherra heimild til að skipta sér af Bankasýslunni, þ.e. beina tilmælum til hennar, en reyndar í "undantekningartilfellum". Þá er Bankasýslunni skylt að gefa ráðherra skýrslu um starfið á hverju ári - og sérstaklega tekið fram að hún eigi að vera ítarleg.
Þá skipar ráðherrann sjálfur þriggja manna stjórn stofnunarinnar - og á að sjá til þess að þar sitji þar til hæfir menn. Hann ber því klárlega ábyrgð á starfi hennar.

Ljóst er að Steingrímur hefur sömu afstöðu til sjálfræði bankanna og Björgvin  G. hafði á tíma hrunstjórnarinnar (og var næstum kærður til Landsdóms fyrir) og einnig Gylfi Magnússon fyrrverandi viðskiptaráðherra. Þeir vildu hvorugir "handstýra" bönkunum - og ekki Steingrímur heldur.

Þetta gerir það að verkum að skilanefndir bankanna hafa frítt spil við að afskrifa tug- og hundrað milljarða skuldir útrásarvíkinganna (og bankaræningjanna) meðan þumalskrúfan er sett á almenning. Er nema von að almenningur mótmæli fyrir utan Alþingishúsið og sjái ekki muninn á þessari ríkisstjórn annars vegar og hrunstjórninni hins vegar?

 

Má ekki mæta bankastjóra