Greinilega mál sem reynt verður að svæfa

Það mátti greinilega heyra í Kastljósi í kvöld, af þeim tveimur aðilum sem fengu flest atkvæði í kosningunni, þeim Þorvaldi Gylfasyni og Salvör Nordal, Háskólafólki nota bene og börn manna með mjög sterka aðstöðu í þjóðfélaginu hér áður fyrr (ráðherra og seðlabankastjóri, krati og íhald), að þar á bæ er ekki mikill áhugi fyrir að taka út 62. grein stjórnarskráinnar um sérstaka vernd ríkisins á þjóðkirkjunni.

Nú skal tekið fram að þessi grein er frá 1874, sem sé 136 ára gömul, en samt er engin sérstök ástæða að endurskoða hana að mati þessara tveggja, eða fella burtu, þrátt fyrir allt aðstæður í dag en þá.

Einnig heyrast þær raddir að einungis það sem tengist hruninu eigi að taka til endurskoðunar. Það finnst mér lítt háleit markmið að þetta stjórnlagaþing, sem þegar hefur kostað stórfé og á eftir að kosta enn meira, skuli ekki eiga að taka alla stjórnarskrána til endurskoðunar og færa hana til nútímans.

Annars verð ég að segja það að málflutningur Þorvalds Gylfasonar í Kastljósi í kvöld var þess eðlis að allt bendir til þess að miklar deilur verði á þinginu. Hann er greinilega ekki kominn til að hlusta á aðrar skoðanir en sínar eigin, heldur fyrst og fremst til þess að koma sínum skoðunum í gegn. Þetta telur hann sig eflaust geta gert í ljósi þess að hann fékk besta kosninguna.

Nei. Hætt er við að þetta stjórnlagaþing verði einn stór skrípaleikur sem ekkert bitastætt kemur út úr. Ég er sáttur við þá ákvörðun mína að hafa setið heima - og styrkist meir og meir í þeirri trú að hafa gert rétt.

Meirihluti fyrir aðskilnaði ríkis og kirkju?