"jákvæð tíðindi"?

Jamm. Fótboltaáhugamenn hafa ekki miklar væntingar til íslenska karlafótboltalandsins þessa daganna. Arfaslökum leik þess lauk með markalausu jafntefli - og íþróttafréttaritari mbl.is talar um jákvæð tíðindi að halda jöfnu á útivelli (og fá þó a.m.k. eitt stig í keppninni, sem gæti verið okkar eina).

Leikurinn var þó ekki jákvæður á neinn hátt. Í miðjum síðari háleik birtust t.d. tölur um að Kýpur hefði haft boltann í 72% af leiknum, en samt var sá síðari miklu skárri af hálfu íslenska liðsins en sá fyrri.

Mig langaði að hafa yfirskriftina á þessu innleggi mínu: Íslensku tuddarnir.
Margt af því sem maður sá á nefnilega lítið skylt við fótbolta. Líkamsárás Hermanns Hreiðarsonar á tvo leikmenn Kýpurliðisins í fyrri hálfleik hefði eflaust verið kært til lögreglu ef hún hefði átt sér stað utan knattspyrnuvallar.
Annar fauti í liðinu, Aron Einar Gunnarsson, var heppinn að fá ekki á sig vítaspyrnu, en hún var augljós öllum sem á horfðu (nema kannski þeim á Stöð 2 sem voru að tala um allt annað á meðan endursýnt var margoft frá atvikinu).

Þá var Kristján Örn Sigurðsson mjög heppinn að vera ekki rekinn út af með tvö spjöld, þó svo að vítið hafi kannski verið full harður dómur.

Já, fautaliðið hans Ólafs Jóhannessonar slapp með skrekkinn í þessum leik - og líklega hann sjálfur einnig, því forysta KSÍ er alveg jafn vanhæf og landsliðsþjálfarinn - og sumir landsliðsmannanna.

Þá vakti auðvitað athygli að engir áhorfendur voru að þessum leik. Hvernig stóð á því?
Reyndar skil ég kýpverska knattspyrnuáhugamenn vel ef þeir hafa talið ekki taka því að fara á þennan leik. Þeir misstu nefnilega ekki af miklu - og hafa eflaust vitað það fyrir.

Fyrsta stig Íslendinga