Mótmæli á pöllunum?

í gærkvöldi var danska myndin, Armadillo, sýnd á RÚV. Það full ástæða til að spyrja sig í framhaldinu hvort ekki sé eðlilegt að fara á leik Dana gegn Íslendingum núna á laugardaginn og mótmæla veru Dana í Afganistan og þátttöku þeirra í stríðsaðgerðum NATÓ svona almennt séð.

Í myndinni var á hlutlausan hátt sagt frá stríðsglæpum Dana í Afganistan fyrir rúmum tveimur árum (2009), en Danir eru eins og kunnugt er ein af viljugustu þjóðunum í Libýustríðinu - og fyrrum forsætisráðherra Dana, Anders Fogh Rasmussem, sem var aðal frumkvöðull þess að Danir bæru stórar byrðar í hernáminu í Afganistan, er orðinn framkvæmdastjóri NATÓ sem laun fyrir dygga þjónustu í Afganistan.

Myndin, Armadillo, sýnir m.a. dráp danskrar liðsveitar á fimm Talibönum, þ.e. afgönskum hermönnum sem berjast gegn hernámsliði NATÓ.
Það sem vekur mesta athygli er mórallinn meðal dönsku hermannanna. Þeir fagna mjög yfir dauða þessara fimm Talibana þó svo að augljóst sé að þeir voru búnir að gefast upp þegar þeir voru drepnir.
Þetta eru auðvitað stríðsglæpir og gróft brot á Genfarsáttmálanum um meðferð á hermönnum sem eru varnarlausir og hafa gefist upp (þ.e. voru í raun í stöðu fanga). Fjórir þeirra voru drepnir með einni handsprengju, og líkin mjög illa leikin, og sá fimmti skotinn þar sem hann reyndi að leynast undir trjábol.

En eins og áður sagði þá voru það viðbrögð yfirmanna liðsveitarinnar sem vakti mesta athylgli. Þeir hrósuðu drápunum mjög með orðum eins og: Frábært ("rigtigt godt arbeide"). Stemmningin hjá liðsveitinni var eins og hjá fótboltaliði sem hafði unnið á fótboltavellinum. Hér var greinilega ekki um að ræða líf fólks, svo Danirnir voru stoltir yfir því að "aflífa þá eins mannúðlega og við gátum".

Réttlætingin var sú að einhverjir úr hópnum særðust og því var eðlilegt að drepa mennina en ekki taka þá til fanga (eins og Genfarsáttmálinni og allar mannúðarreglur segja til um). Hér er því greinilega um stríðsglæp að ræða.

En þrátt fyrir þessa mynd, og þennan stríðsglæp, og þrátt fyrir gagnrýni einstakra liðsmanna sveitarinnar sem létu sitt fólk heima í Danmörku vita, þá brugðust forsvarsmenn hennar við með því að segja setningu eins og þessa: "Þið stóðuð ykkur frábærlega".

Og margir liðsmenn voru mjög ánægðir með að eitthvað bitastætt hafði gerst í dvöl þeirra í Afganistan, vegna þess að það hefði verið svo leiðinlegt að koma heim án þess.
Það var greinilega gaman hjá Dönunum eftir drápin.

Gott dæmi um að þarna var um raunverulega stríðsglæpi að ræða, var setning eins og þessi um einn Talibanann: "Hann var enn á lífi og dróst áfram og þá kom Daníel ...".

Liðstjóri sveitarinnar, geðklofi að nafni Rasmus, fannst athugavert að einhverjir úr liðinu hafði sent fréttir heim og sagt frá því að sveitin hefði aflífað særða menn og stillt sér upp með líkunum - og hlegið að þeim dauðu.
Hann var hótandi og fór fram á það að þeir sem hefðu sent þessar fréttir gæfu sig fram.
Hér var greinilega á ferð siðblindur brjálæðingur sem var hræddur við herrétt.

En hann þurfi auðvitað ekkert að óttast. Enn hefur enginn verið ákærður fyrir morðin á þessum fimm varnarlausu Talibönum í skurðinum í Halmandhéraði í Afganistan, langt frá heilögum landamærum Danmerkur.
Tveir helstu brjálæðingarnir í sveitinni fengu þvert á móti medalíu fyrir afrek sín.

Rifjar upp 14:2 leikinn