Frakkar og kjarnorkan

Frönsk pólitík hefur verið í brennidepli undanfarið vegna ýmissa uppákoma.

Alræmd er þátttaka franska flughersins í borgarastyrjöldunum á Fílabeinsströndinni og í Libýu, auk yfirlýsingar franska utanríkisráðherrans um málefni Palestínu (þar sem hann varar þá við að lýsa yfir sjálfstæði!).  

Nú síðast í gær var upplýst um mútuþægni franskra ráðamanna, þar á meðal núverandi forsætisráðherra, auk þess sem nokkur umræða hefur spunnist um þátt Frakka í þjóðarmorðinu í Rúganda á sínum tíma (vegna yfirstandandi heimsóknar forseta landsins til Frakklands).

Nýjasti skandallinn er þessi um kjarnorkuslysið. Kjarnorkuverið er staðsett í einu helsta landbúnaðarhéraði landsins og því um að gera að gera sem minnst úr því.

Vegna kjarnorkuslysins í Japan hafa verið farnar fjölmennar mótmælagöngur í Evrópu upp á síðkastið gegn kjarnorkuverum, ekki minnst í Frakklandi.

Þrátt fyrir það þá lagði stjórn Sarcozys fram tillögur um að fjárfesta í greininni upp á milljarð evra.

Á sama tíma var þjóðaratkvæðagreiðsla á Ítalíu þar sem 92% kjósenda lagðist eindregið gegn byggingu fleiri vera - og í Þýskalandi lofaði ríkisstjórn því að öll kjarnorkuver landsins yrðu hætt starfsemi árið 2022.

Ég vil minna á orð Chomskys í þessu sambandi, um að lýðræðið væri aðeins orðin tóm í hinum svokölluðu "lýðræðislöndum". Fjármálastofnanir réðu öllu sem þær vildu og stjórnmálamenn væru aðeins strengjabrúður í höndum stórfyrirtækjanna.

Þetta á einkum við um þau lönd sem hæst hjala um mikilvægi lýðræðisins - og ráðast á aðrar þjóðir undir yfirskyni lýðræðisins.

Vara við geislavirkni