Sáttur við að vera farþegi á EM?

Einhvern veginn finnst mér tónninn í Lagerbäck og fleirum í kringum íslenska karlalandsliðið í fótbolta vera þannig að nú séu þeir saddir. Við komumst á EM og hlýjum okkur við það, sama hvernig fer þar.

Svo sem ekkert skrítið með Lars. Hann hefur verið lengi að og sér fram á lok ferilsins. En aðrir ættu að vera hungraðri.

Tvö stig í síðustu þremur leikjum, missa af efsta sætinu í riðlinum sem var nær öruggt og að lokum að lenda í neðsta styrkleikaflokki þegar dregið er í riðla í lokakeppni EM, er eitthvað sem menn ættu ekki að vera sáttir við - og höfðu reyndar ætlað sér annað.

Lagerbäck segir að það eina sem vantaði hafi verið að íslensku leikmennirnir nýttu færin. Hvaða færi? Kannski einhver hálffæri sem klúðruðust vegna lélegrar tækni íslensku sóknarmannanna (Jón Daða og Birkis Bjarna): fá boltann í fæturnar en annaðhvort stíga á hann eða reka löppina í hann svo að færið rann út í sandinn?

Svona lagað gengur ekki á lokamótinu! Þá var mjög mikið af feilsendinum í leiknum og voru margir í liðinu sekir þar.

Heimir Hallgrímssson talaði í viðtali eftir leikinn um að nú þyrfti að efla hópinn og leita að menn fyrir utan hann til styrktar.

Orð að sönnu en fara orð og gerðir saman hér? Fróðlegt verður að fylgjast með efndunum. Kannski verða þau aðeins efnd með því að veita Heimi meiri ábyrgð á liðinu og að Lars dragi sig til hlés.

Hefur verið stórkostlegt ár