Og nú er það Eiður!

Hvað ætli menn segi við þessum fréttum? Að Eiður sé skítakarakter og hrokagikkur eins og Ívar Ingimars er sagður og að gott sé að losna við hann rétt eins og við Ívar?

Eða að það sé nýi landsliðsþjálfarinn sem sé hrokagikkurinn og þegar búinn að flæma tvo af burðarásum landsliðsins í burtu þrátt fyrir að hafa aðeins verið í starfi í nokkrar vikur?

Reyndar er umræðan um Eið búin að vera mjög neikvæð upp á síðkastið og gefið margoft í skyn að landsliðið væri sett betur án hans. Mér finnst það vægast sagt ósmekklegt tal og velti því fyrir mér af hvaða rótum það er runnið.

Eitt er víst að ekki byrjar landsliðsþjáfaraferill Ólafs Jóhannessonar vel.

Er ekki kominn tími til að sparka KSÍ-forystunni sem ber ábyrgð á þessari ráðningu og ábyrgð á hvernig komið er fyrir íslenskri knattspyrnu.

Dropinn sem fyllir mælinn er auðvitað sá að Ísland hefur fallið niður um flokk og er nú komið í næstneðsta styrkleikaflokkinn, þann fimmta!

Eiður Smári ekki með gegn Dönum

Athugasemdir

[Torfi Kristján Stefánsson, 15.11.2007 kl. 21:01]

Kjaftasögurnar um Eið ganga m.a. út á hroka hans gagnvart nýliðum í landsliðinu. Ég velti því hins vegar fyrir mér hvort þetta séu ekki bara einhverjar kjaftasögur sem menn eru að koma af stað vegna einhvers annars sem er að í íslenska liðinu?
Mér skilst t.d. að stjörnustælar Eiðs séu nú minnsta vandamálið í liðinu. Agavandamál innan liðsins séu mjög mikil. Eitt sinn mun landsliðsþjálfarinn hafa verið kallaður út vegna drykkjuláta leikmanna á hótelinu sem þeir bjuggu á.

Merkilegt að svona nokkuð skuli ekki spyrjast út og koma í fjölmiðlum. Reyndar eru Íslendingar allra þjóða duglegastir að sópa skítnum undir teppið og láta sem ekkert sé að, en þetta er nú full mikið af því góða.

Svíar, sem eru einnig duglegir við að fela skítinn, lentu í svipuðu agavandamáli fyrir um ári síðan. Þá fóru þrír leikmenn út á galeiðuna þrátt fyrir strangt bann við því (Zlatan, Mellberg og Wilhelmsson). Reyndar átti að sleppa þeim við refsingu þar sem þeir voru lítið sem ekkert að drekka, en blöðin komust í málið og hneyksluðust mjög.

Þannig var það pressan sem varð til þess að þeir félagar voru settir í nokkra leikja bann. Hér heima heyrist hins vegar ekki múkk frá pressunni þó svo að þeim ætti að vera fullkunnugt um vandræðin í liðinu.