Shut the fuck off!

Ég var rétt í þessu að koma af In the Valley of Elah sem ég dróg son minn 16 vetra á. Honum leiddist.
Ég varð hins vegar fúll (á móti?) og fannst myndin einfaldlega léleg. Þrátt fyrir allar óbeinu klisjurnar um það hvað stríð eru vond og geta farið illa með besta fólk, þá var samt sama gamla góða ameríska hernaðarhyggjan til staðar í þessari mynd. Bandaríski útjaskaði fáninn, sem reistur var í lokin, er gott dæmi um það.
Það voru bara þessar geðveiku aðstæður í Írak sem gerðu góðu, veluppöldu strákana í USA að villidýrum. Þessi ógurlega pressa, hættan við að vera sprengur í loft upp af sandnegrunum (frasi frá Redacted sem ég sá í gær) eða af Hadjimunum ((rétt skrifað?) en það uppnefni kom fyrir í báðum myndum). Pressan á að réttlæta öll drápin. Samt hafa aðeins 4000 bandarískir hermenn verið drepnir þarna en 200.000 óbreyttir íraskir borgarar. Hver er það sem er í hættu?

Rasisminn skein í gegn í báðum myndunum - og er kannski helsta mótívasjón ómenntaðra Bandaríkjamanna að fara í herinn: Helvítis arabar. Af hverju ekki að senda á þá eina öfluga kjarnorkusprengju og leysa vandamálið þannig?
Það sem verra er, þá talar yfirstéttarlið eins og Hilary Clinton um þetta sama. Ef með þarf þá hendum við stóru sprengjunni á Íran.
Og McCain er í ofangreindri frétt að hneykslast á Barack Obama fyrir að vilja ræða við hryðjuverkaríkið Íran. Hryðjuverkaríkið? Á nú að fara að leita að “sönnunargögnum” til að sýna fram á það að Íranir styðji hryðjuverkasamtök?

Nei, bandarískar sjálfslýgin er söm við sig í þessari mynd - og í áróðri McCain. Redacted hins vegar var miskunnarlaus. Enda vildi Fox að hún væri bönnuð (fyrir föðurlandssvik). Þessi er hins vegar í lagi.

Að lokum langar mig að ræða biblíutilvitnunina sem felst í titlinum á myndinni (Valley of Elah). Elaiadalurinn er sviðið þar sem Davíð barðist við Golíat. Faðirinn (ofleikstýrður Tommy Lee Jones) segi söguna af Davíð og Golíat. Nemandinn (hlustandinn) er sonur lögreglukonu sem grætur ill örlög góða fólksins og tekur allt alveg afskaplega nærri sér. Í grátkórnum er svo Susan Sharandon(svo?).

Faðirinn segir söguna af hinum óttalausa Davíð sem ræðst gegn skrímslinu Golíat og fellir hann. Þetta er dæmisaga um hvernig lítill, óttalaus einstaklingur getur sigrast á stóru skrímsli eins og bandaríski herinn er orðin (eða kerfið, sem var vinsælt hugtak hér áður fyrr). Það var auðvitað miklu betra í gamla daga þegar Kaninn var að drepa almenning í Víetnam.

Í raun er í þessari mynd sama character education á ferðinni og sú sem Georg Walker Bush boðar, þ.e. að siðferðileg gildi skipta í raun engu máli, að það eitt skiptir máli að þú sért persónuleiki til að takast óttalaus á við erfiðleikana ... óttalausvið að taka ákvörðun (góða eða slæma skiptir engu máli. Það sem skiptir máli er málstaðurinn, það sem skiptir máli er Ameríka).
Þetta er boðskapur myndarinnar og við, sem horfum á hana, erum skilin eftir í sama skítnum og Bush og co hafa skitið handa okkur.

Shut the fuck off!

“Obama er ábyrgðarlaus“