Hvernig væri að bíða aðeins?

Í auka hádegisfréttatíma á Rúv sagði Dóra Sif Tynes að dómurinn hafi aðeins tekið til hluta af mismununarákvæði EES-samningsins.

Þetta var orðað á blogginu nú fyrr í dag eitthvað á þessa leið:
Efta-dómsstóllinn tók ekki afstöðu til hvort mismunun hefði átt sér stað á grundvelli 4. greinar EES-samningsins. Tók ekki afstöðu til þess vegna þess að í uppleggi ESA var málið takmarkað við dírektíf 94/19 og lágmarkstryggingu.
Því sé spurning hvort þetta þýði ekki í raun að Ísland beri frekar ábyrgð á allri summunni (en aðeins lágmarkstryggingunni)?
Það segi sig alveg sjálft að einhversstaðar hljóti 4. grein EES-samningsins að koma við sögu í þessu máli.
Ætli það fylgi ekki þá næst að ákært verður fyrir allri summunni?

Því er ástæða til að anda rólega - og gera það sem Össur sagði í gær (en virðist hafa gleymt í dag) - að taka sér góðan tíma í málið eða allt að fimm mánuði áður en fagnað verður (eða hryggst sem virðist hafa verið það sem Össur bjóst við).

„Löðrungur fyrir Evrópusambandið“