Atvinnumenn í skák?

Þetta eru nokkuð merkilegar fréttir úr skákheiminum. Tveir alþjóðlegir meistarar fá tækifæri til að hafa skák að atvinnu næstu tvö árin - og reyna á þeim tíma að ná sér í stórmeistaratitil.

Jón Viktor Gunnarsson og Bragi Þorfinnsson leiddu sveit Íslands þegar hún varð Ólympíumeistari landsliða 16 ára og yngri árið 1996. Menn hafa síðan beðið lengi eftir því að þessi tveir kappar myndu meika það á alþjóðlegum vettvangi en sú bið hefur verið án árangurs til þessa. Nú gætu þeir hinir sömu fengið biðina verðlaunaða.

Það er þó ein spurning í sambandi við þetta. Hver er það sem kostar þetta átak? Nú er Bolungarvík ekki lengur sama fjárhagslega stórveldið og á uppgangsárunum á 8. og 9. áratugnum. Íbúum hefur fækkað þar mikið síðan og atvinna stopul.

Hvert sækir þá Taflfélag Bolungarvíkur peningana? Veit það einhver og vill segja frá því? Mér sjálfum hefði fundist eðlilegra að sagt væri frá styrktaraðilum í þessari fréttatilkynningu því það getur varla verið leyndarmál, miklu frekar auglýsing fyrir viðkomandi fyrirtæki?

Jón L. til liðs við Bolvíkinga

Athugasemdir

[Torfi Kristján Stefánsson, 19.4.2008 kl. 18:58]

Smá viðbót við innleggið hér að ofan. Á Skákhorninu kemur fram að ekki er ætlunin að borga þessum köppum laun heldur einungis að borga fyrir þá utanlandsferðir og kostnað við þátttöku á mótum. Fer þá nú mesti glansinn af rausninni, sjá http://hornid.com/cgi-bin/mwf/topic_show.pl?tid=7766

Í innleggi á Skálkhorninu segir Guðmundur Daðason formaður Taflfélags Bolungarvíkur þetta:  

"Hugsunin er ekki að greiða strákunum laun heldur styrkja þá vegna kostnaðs í atlögu þeirra að stórmeistaratitli. Við vitum allir hvað það er dýrt fyrir íslenska skákmenn að stunda skák "almennilega" ....  flugför út á mót, gisting, mótsgjöld, borga fyrir þjálfara o.s.frv.  Með því að borga þennan kostnað er strákunum kleift að gera alvöru atlögu að stórmeistaratitli án þess að þeir steypi sér út í skuldir."

Reyndar er þetta síðasta, að borga fyrir þjálfara, athyglisvert en ekki er vitað til þess að íslenskir skákmenn kaupi sér þjálfun. Þeir hafa yfirleitt séð um hana sjálfir. Kannski hefur það verið helsti Þrándur í götu þeirra í því að lukkast á alþjóðlegum vettvangi.

Það er hins vegar spurning hverjir eigi að þjálfa þá, þ.e. hverjum verði greiddir þeir peningar þar sem slíkir þjálfarar eru ekki á hverju strái hér á landi.